En het is met dieren al net zo gesteld als met kinderen: witte jassen, injectienaalden en pilletjes, dat wekt hoegenaamd geen plezierige gevoelens op.
Toch hoeft een dierenartsbezoek geen drama te zijn, mits je de volgende praktische tips in acht neemt.
Hoe subtiel de afwijking ook mag zijn, alle info kan waardevol zijn in verband met de diagnosestelling. Van belang kan het antwoord zijn op vragen als: drinkt het dier meer? Zondert hij zich af? Zijn zijn eetgewoonten of gewicht veranderd? Hoest hij? Klinkt hij schor bij miauwen? Hoelang zijn de symptomen al aan de gang? Krabt hij zich? Is het jeukgevoel erger tijdens bepaalde seizoenen, op bepaalde plaatsen, na bepaald voedsel? Zoekt het dier warme of juist koude plaatsen op?
Soms kan de dierenarts bij wijze van spreken al bijna de diagnose stellen aan de hand van de correcte info van de goed oplettende eigenaar.
Wie een huisdier heeft, krijgt soms te maken met het feit dat het dier op de operatietafel moet. Je zult dit zeker een keer meemaken, al was het alleen maar vanwege de castratie of sterilisatie van je kater of kattin. Maar er kunnen meerdere redenen voor operatie zijn.
Om welk type operatie het ook gaat: de kat moet steeds in anesthesie, en juist dit onderdeel van de operatie jaagt menig poezen-eigenaar schrik aan.
Nochtans is de kennis van anesthesie (dat wil zeggen: omtrent toegepaste produkten en methoden) de laatste jaren enorm toegenomen en is de begeleiding van de slapende patiënt heel intensief geworden. Daarbij wordt gebruikgemaakt van: monitoring van hartslag en ademhaling, warmte, toediening van baxtervocht enzovoort. Het gevolg hiervan is dat het operatierisico tot een minimum zijn beperkt.
Tot een minimum, want sterfte kan altijd voorkomen - net zoals bij humaan chirurgisch optreden. Zo kan de kat allergisch reageren op een van de gebruikte anesthesieprodukten; de algemene toestand van het dier was al zo slecht bij aanvang van de spoedoperatie dat het lichaam het opgeeft enzovoort. Maar toch is het aantal doden tijdens of direct na operatie flink gedaald gedurende het laatste decennium.
Bij langdurige of delicate operaties wordt dan ook gebruikgemaakt van gasanesthesie. Na de voorbereidende prikken, met als doel de kat te kalmeren en zijn lichaamsfuncties te ondersteunen, wordt soms een tube in zijn luchtpijp gebracht en wordt hij aan het gas gelegd. Dit gas bestaat uit een bepaald mengsel van zuurstof, lachgas en halothaan. De toevoer ervan is zeer nauwkeurig te regelen, zodat de patiënt nooit te diep in slaap geraakt.
Bij routine-ingrepen gebruikt de dierenarts de inspuitbare middelen. Er bestaat een aantal produkten die zeer efficiënt en zeer veilig werken. Maar welke methode ook gebruikt wordt, het is vooral de ervaring van de anesthesist met het toegepaste produkt die van groot belang is.
De voorbereidingen de recuperatie achteraf zijn minstens zo belangrijk voor een goed verloop als de ingreep zelf. Dit ligt voor een groot deel in de handen van de poezeëigenaar, wanneer het althans niet om spoedgevallen gaat. De richtlijnen van de dierenarts moeten dan ook nauwkeurig worden opgevolgd.
Over het algemeen, tenzij de dierenarts anders voorschrijft, moet de kat nuchter aangeboden worden voor een operatie. Dit wil zeggen: het dier mag minimaal 12 uur voor de operatie niet meer eten (liefst echter 18 tot 24 uur). Ook de drinkbak wordt weggenomen, een achttal uren voor de operatie. Soms mag het dier wel blijven drinken.
Zorg ervoor dat het dier proper is en parasietvrij, met andere woorden: vlovrij, en ontworm hem een weekje van tevoren.
De vaccinaties moeten in orde zijn (dus maximaal één jaar oud).
Specifieke maatregelen moeten worden getroffen voor de operatie van suikerzieke patiënten en epilepsielijders.
Suikerzieke katten moeten vasten, maar mogen die dag geen insulineprik krijgen.
Epilepsielijders moeten hun medicatie verder nemen, en ze zijn gevoelig voor bepaalde anesthesieprodukten. Daarom kun je best aan de dierenarts extra melden dat je kat epileptisch is.
Na de operatie houdt de dierenarts de patiënt meestal in hospitalisatie (zeker wanneer het een risicogeval betreft). Net zolang tot de poes voldoende wakker is om naar huis te gaan. Dit wordt gedaan uit voorzorg. Immers, voor de eigenaar is het nogal een zware taak om het dier te begeleiden: vaak braakt het dier na verdoving, laat de urine of feces lopen. Bovendien kan de kat tijdens het wakker worden uit de verdoving wat vreemd reageren, zodat de dierenarts vaak voor niets ongerust door de eigenaar wordt gebeld, omdat deze denkt dat er iets misgaat. En gaat er werkelijk iets mis, dan verliest hij heel veel tijd om met het dier terug naar de dierenarts te rijden.
Terug thuisgekomen moet het dier in een warme en rustige omgeving worden gehouden.
Tenzij anders voorgeschreven (zoals bijvoorbeeld na een maag-darmoperatie) mag het dier kleine hoeveelheden water drinken, zo'n achttal uren na de operatie.
Eten wordt verstrekt, weerom in kleine hoeveelheden, zo'n 24 uur erna.
Heeft de kat een snijwonde, dan mag hij die niet likken. Indien hij dit toch doet, moet de wonde worden beschermd met een passend verband of wordt er een kraag rond de nek van het dier geplaatst. Dit om te voorkomen dat hij met zijn tong de wonde kan bereiken.
Ondanks het feit dat poes er vrij wakker uitziet, heeft ze nog niet al haar reflexen terug. Daarom moet je haar minstens één dag binnenhouden. Het zou niet de eerste kat zijn die net na een verdoving onder een auto loopt of een sprong doet met slechte afloop, omdat de reflexen nog niet de oude zijn.
Is het dier twee dagen na de operatie nog suf of krijgt hij geen eetlust, neem dan contact op met de dierenarts. Zoiets kan abnormaal zijn. Bij routine-operaties moeten de hechtingen na een tweetal weken worden verwijderd. Bij zware operaties is het advies de wonde na een drietal dagen te laten controleren.
Regelmatige controles kunnen helpen bij het in een vroeg stadium opsporen van gezondheidsproblemen. Uw kat goed in de gaten houden en het doen van een maandelijks oppervlakkig onderzoek kan resulteren in een flinke besparing op uw dierenartsrekeningen en het kan de levensduur van uw kat verlengen. Hier komt bij dat de extra aandacht uw kat en u ten goede zal komen! Hieronder volgt een zeer eenvoudige thuisbeoordeling die u zelf kunt doen. Meld om het even welke problemen aan uw dierenarts!!!
Algemene Verschijning:
Let op uw kat als hij rondloopt. Let op hinken,gewichtsafname/gewichtstoename. Is hij waakzaam? Is zijn houding normaal?
Ogen:
let op afscheiding, roodheid. Let op tekenen die wijzen op een ontsteking. Let op troebelheid. Hebt u tekenen van een gezichtsstoornis, zoals het niet zien van speelgoed of het tegen dingen aanlopen opgemerkt?
Oren:
Afscheiding uit de oren? Zijn de kanalen rood geworden of geïrriteerd? Dit kan een infectie of oormijt zijn (oormijt kun je meestal herkennen aan donkerbruine, kruimelige afscheiding en aan het veelvuldig krabben). Ruik aan de oren. Hebben zij een sterke of gistachtige geur? De oren zouden schoon moeten ruiken. Maak de de oren regelmatig schoon met de hiervoor aangewezen producten.
Neus:
Let op afscheiding, verstopte ademhaling. Indien dit het geval is kan de kat een ontsteking aan de bovenste luchtwegen hebben.
Mond en Keel:
Doe de lip omhoog en bekijk het tandvlees. Ziet het er ontstoken uit? Zijn er tanden gebroken of missend? Zit er tandsteen op de tanden? Ziet u zwellingen in het gezicht? Ziet u zwellingen op de keel? Een regelmatig tandhygiëneprogramma kan hierin werkelijk verschil uitmaken.
Buik:
Laat uw handen voorzichtig over de kat's buik gaan. Heeft hij pijn? Ziet de buik er opgezwollen uit? Voelt u bulten of verdikkingen?Gebruikt uw kat de kattenbak regelmatig en zoals normaal? (dit is vanzelfsprekend lastiger als u kat zijn behoefte buiten doet..)
Hals en Ruggegraat:
Glijd voorzichtig met uw handen vanaf de hals tot aan het eind van de staart. Bemerkt u hierbij pijn? Bemerkt u om het even welke duidelijke beperkingen van het bewegingsapparaat?
Huid en Vacht:
Verzorgt de kat zich behoorlijk ? Langharige katten dient u regelmatig te kammen. Bemerkt u ongewoon haarverlies? Is de huid vettig of juist te droog ? Heeft de kat externe parasieten zoals vlooien of teken? Let ook op builen en bulten op de huid.
De onderstaande verschijnselen geven een globaal overzicht wanneer U het beste direct de dierenarts kan consulteren:
In elk ander geval bij twijfel is het altijd verstandig de hulp van een dierenarts in te roepen.
